Autorka nawiązuje do artykułu J.F. Lyotarda „A Few Words to Sing” w której filozof podejmuje się analizy utworu Sequenza III Luciano Berio napisanego i śpiewanego przez Cathy Bereberian. „A Few Words to Sing” jest przykładem podejmowania przez Lyotarda tematów muzycznych „na granicy”. W tym konkretnym przypadku autorka sugeruje, że wspomniana analiza bardzo dobrze wpisuje się w postulowane przez Lyotarda kategorie figury oraz oddania głosu [ofierze] w opozycji wobec tego co [czysto]estetyczne (resisting the aesthetic). Zainteresowania muzyczne Lyotarda, być może (...) nie tak wyeksponowane jak jego zainteresowania obrazem (choć kategorie figury i gestu okazują się łatwo przekraczać granice rodzajów sztuki) także bardzo wyraźnie wskazują na szczególny rodzaj [anty]estetyki uprawiany przez Lyotrada, gdzie udzielenie głosu ofierze staje się istotnym, jeśli nie podstawowym kryterium sztuki. (shrink)

Tak-Lap Yeungs Arbeit verfolgt eine innovative Deutungsperspektive mit dem Versuch, Heideggers Kant-Adaption als Weg einer Umdeutung nachzuvollziehen, um eine neue Kant-Lesart stark zu machen und zugleich darüber hinaus einen von Hannah Arendt inspirierten eigenständigen Ansatz zu entwickeln, der die Rolle der Einbildungskraft als ontologische und konstitutive Instanz der Existenzorientierung zu bestimmen ermöglicht. In Ergänzung dazu zeigt diese Arbeit im Anhang einen Vergleich zwischen Heideggers Kant-Deutung und der eines chinesischen Philosophen, Mou Zongsan, auf. Der transkulturelle Hintergrund hat Yeung, der an Universitäten (...) in Hongkong und Berlin geforscht hat, dazu befähigt, die nicht deutschsprachigen Einsichten in den deutschen philosophischen Diskurs einzubringen. ////////// Tak-Lap Yeung's work pursues an innovative perspective of interpretation that aims to reconstruct Heidegger's adaptation of Kant as a method of reinterpretation. The goal of this research is to strengthen a new reading of Kant while simultaneously developing an independent approach, inspired by Arendt, that allows the role of the imagination as an ontological and constitutive instance of existential orientation to be determined. In addition, Yeung shows in the appendix a comparison between Heidegger’s and Mou Zongsan’s interpretations of Kant. The transcultural background gives Yeung, who did research in Hong Kong and Berlin, the ability to bring non-German-language insights into the German philosophical discourse. (shrink)

I apply the Buddhist and Chinese religious understandings of miracles as natural events to a contemporary Chinese American religious healer who employs Buddhist spells, qigong, and a range of Chinese medical arts to successfully treat conditions such as a golf-ball-sized cancerous tumor, a balance and memory disorder, and stroke-induced facial hemiparesis. In doing so, I build upon the work of anthropologists and historians to do comparative philosophy on the theoretical categories of and boundaries among miracles, the natural, the supernatural, healing, (...) and religion. I engage with Morton Klass’ point on the ethnocentric presuppositions of such categories; Susan Sered’s attention to the political nature of strict binaries as opposed to more flexible continuums; Robert Campany’s distinction between ontological and epistemological miracles, where the latter uncovers the hidden wonders in the natural world; and Helen Tilley’s polyglot therapeutics, which are marked by oscillation between, and the simultaneous holding of, contradictory or incommensurable ontologies. I argue that the category of natural miracle allows reimagining of the above categories and their neat delineations. (shrink)

This paper introduces three new criteria that a theory of personal identity ought to satisfy: (1) material holism, (2) narrative unity, and (3) narrative integrity. Material holism guards against the undesirable consequence of positing the person as part and existentially distinct from the organismal whole, of which it is dependent and interconnected. Narrative unity ensures that continuity between the beginning, middle, and end of a human life is sufficiently accounted for. Narrative integrity secures fidelity and congruence between each part and (...) the whole, the whole to each part. Jeff McMahan’s Embodied Mind Account (EM) fails to satisfy each of these. On McMahan’s account, human persons and human organisms are distinct entities, human persons come into existence after its human organism, and human persons may go out of existence before their human organism. Moreover, fetuses, infants, the congenitally severely cognitively impaired, those with severe dementia, and the comatose are non-persons. A theory of personal identity that incorporates holism and narrative can provide a better explanation of human existence, life and death, and the identity paradox of dicephalic twins. If accepted, EM must either be rejected or ameliorated, and the new criteria ought to be incorporated in contemporary research of personal identity. (shrink)

Today it is commonly believed that capitalism is driven by greed. However, greed is condemned by various religious traditions. In this paper we compare how Mahatma Gandhi, a Hindu, and Michael Novak, a Catholic, see the possibilities of engaging in competitive business practice without the motive of greed. This discussion suggests a need to distinguish greed from self-interest. We therefore analyze whether it makes a difference in moral evaluation to claim that the real driving force of capitalism is self-interest but (...) not greed. Our analysis makes use of the rational-care theory of self-interest developed by Stephen Darwall, the discussion of which has been absent in the business ethics literature. Our conclusion is that there is a quantitative but not qualitative difference between the two. (shrink)

Upāya-kauśalya has been examined as a hermeneutical device, a Mahāyānic innovation, and a philosophy of practice. Although the paternalism of upāya-kauśalya employed in the Lotus Sūtra has been analyzed, there is little attention paid to bringing these ethical implications into a practical context. There is a tension between the motivation, even obligation, to help, and the potential dangers of projecting or imposing one’s conception of what is best for others or how best to help. I examine this issue through various (...) parables. I argue that ordinary people can use upāya-kauśalya and that the ethical implications of upāya-kauśalya involve closing two different gaps in knowledge. This has potential applications not just for individuals, but also for organizations like NPOs or NGOs that try to assist large communities. (shrink)

Music, as sung and listened to, has been described in many a tale as powerful and transformative. Yet, the important question is not so much if that claim is true or whether it may be verified, but what kind of power and transformation are alluded to in those mythical and literary sources? Taking these symbolic claims and elaborating on their possible meaning, alongside thinkers such as Carolyne Abbate or Roland Barthes, proceeds to find ways in which these claims may suggest (...) different roles that music and singing play in human lives. As much as current musicological and anthropological academic narratives point to the power and its negotiation in society, there is more to singing voices’ charms than this. The author points to an important transformation that happens when the human existential qualities found in the voice’s imperfections (its materiality) are matched with the music’s aesthetic qualities (its beauty, sublimity, its symmetry, its impression) to transform the listener and make her listen. (shrink)

In contrast to film, theater, and literature, audiences typically sing along with popular songs. This can encourage a first-person mode of engagement with the narrative content. Unlike mere spectators, listeners sometimes imagine acting out the content when it is recited in the first-person. This is a common mode of engaging with popular music. And it can be uniquely morally problematic. It is problematic when it involves the enjoyment of imaginatively doing evil. I defend a Moorean view on the issue: (...) It is wrong to enjoy evil whether real or merely fiction. I develop my position through an examination of the controversially song "Mind of a Lunatic" (1990) by the Houston based rap group Geto Boys. (shrink)

As the title suggests, this collection addresses the very topical subject matter of environmental ethics by bringing together a host of unique voices. In the editor’s words, ‘[t]he essays collected here represent a joint effort in dealing with this problem [of global environmental conservation and protection]. All contributors to this volume agree that what we urgently need now is global awareness of the environmental crisis we are facing’ (9). While a thread of consensus weaves throughout, what is more striking is (...) the diverse and colorful tapestry of approaches these essays yield on a single theme. The first four essays articulate the ethical injunction to conserve and protect the natural environment in terms of various axiological and methodological commitments: normative, biocentric, aesthetic and empirical. In the final five essays, the thematic emphasis shifts ever so slightly. A plurality of perspectives on environmental conservation and protection emerges from different theological commitments, at times reflecting and at other times transcending individual—Christian/Western, Islamic/Middle Eastern, Buddhist/Eastern, and (in the final two essays) Daoist/Eastern—cultures. (shrink)

The various ways whereby spatial conditions afford to monumentalize culture and to appropriate geographically demarcated places in terms of individual and collective meaning structures has been amply documented in urban cultural studies. However, considerably less attention has been paid to how cultural identity is produced against the background of musical temporality. By way of a phenomenological inquiry into the staged spectacle of James Corden’s (the host of CBS Network’s Late Late Show) Carpool Karaoke, this paper addresses the issues of directly (...) lived experience and authenticity as facets of cultural identity. By critically discussing the assumptions of self-presence and auto-affectivity while singing and listening to one’s sung voice against the background of pre-recorded songs, the notion of directly lived musical experience is put to the test. Furthermore, by examining the dramaturgical scaffolding of Carpool Karaoke, the analysis points to wider implications for post-modern cultural studies in terms of an identified ironic reversal of modernist universal criteria of legitimacy in favor of a celebration of postmodern being-with inauthentically. The analysis of the selected Carpool Karaoke corpus utilizes a resourceful blend of phenomenological method, semiotics and interpretive videography while challenging embedded orthodoxies in the extant literature. (shrink)

Following is the skin left on the bark of an old tree on a Hanoi street, after a cicada molted and flew up on somewhere nearby. This cicada grew mature much later than its peers since the cicada orchestra stopped playing the music already in late June. We could hardly hear its song due to the noises of a busy road in a densely populated city like Hanoi. But as we all know, the cicada just did what it was supposed (...) to. It would just fly up to some stem nearby and sing the song, even though it is not sure if there’s any audience left. Today, after typhoon Yagi, our preprint titled “Further on informational quanta, interactions, and entropy under the granular view of value formation” did the same thing. Being accepted to be published in The VMOST Journal of Social Sciences and Humanities, the manuscript was shedding its old “skin” to fly and started singing its own song. The paper presents an enlarged definition of value and the information interaction mechanism underlying the forming of a new value. Thus, it manifests an advance of mindsponge theory with the help of quantum physics and information theory. (shrink)

Dalam ' Godel ' s Way ' tiga ilmuwan terkemuka membahas isu seperti undecidability, ketidaklengkapan, kekasaran, komputasi dan paraconsistency. Saya mendekati masalah ini dari sudut pandang Wittgensteinian bahwa ada dua masalah dasar yang memiliki solusi yang sama sekali berbeda. Ada masalah ilmiah atau empiris, yang merupakan fakta tentang dunia yang perlu diselidiki masalah observationally dan filosofis mengenai bagaimana bahasa dapat digunakan secara jelas (yang mencakup pertanyaan tertentu dalam matematika dan logika), yang perlu diputuskan dengan mencarit bagaimana kita benar-benar menggunakan kata (...) dalam konteks tertentu. Ketika kita mendapatkan jelas tentang mana permainan bahasa yang kita bermain, topik ini dipandang sebagai pertanyaan ilmiah dan matematika biasa seperti orang lain. Wawasan Wittgenstein jarang sama dan tidak pernah melampaui dan seperti yang berkaitan dengan hari ini karena mereka 80 tahun yang lalu ketika dia mendikte buku Blue and Brown. Terlepas dari kegagalan-benar serangkaian catatan daripada buku selesai-ini adalah sumber yang unik dari pekerjaan tiga sarjana terkenal yang telah bekerja di tepi berdarah fisika, matematika dan filsafat selama lebih dari setengah abad. Da Costa dan Doria dikutip oleh Wolpert (Lihat di bawah atau artikel saya di Wolpert dan saya review yanofsky's ' The Outer batas dari alasan ') karena mereka menulis di Universal komputasi, dan di antara banyak prestasi, da Costa adalah pelopor dalam paraconsistency. -/- Mereka yang ingin komprehensif up to date kerangka perilaku manusia dari dua systEMS tampilan modern dapat berkonsultasi buku saya 'struktur Logis filsafat, psikologi, mind dan bahasa dalam Ludwig wittgenstein dan John Searle ' 2nd Ed (2019). Mereka yang tertarik pada tulisan saya lebih mungkin melihat 'berbicara monyet--filsafat, psikologi, ilmu, agama dan politik di planet yang ditakdirkan--artikel dan review 2006-2019 3rd ed (2019) dan bunuh diri utopian delusi di 21st Century 4th Ed (2019) . (shrink)

Starting from Jaspers’ analysis of attitudes in Psychologie der Weltanschauungen and analyzing their causes, we find an essential description of the human being. The human condition of being in the world (Heidegger, Jaspers) can be troubled (Freud, Jung). However, this is characteristic for human life (Jaspers, Schellenbaum). Among all attitudes, the enthusiastic one is the more consistent with human being’s dynamic nature (Bergson, Jaspers, Schellenbaum). The human being feels himself deeply touched (Scheler, Jaspers) and becomes stunned. The aim of the (...) paper is to show that the enthusiastic view is well exposed by the act of singing. Traditionally analysed in connection with art (Cassirer, Solger, Wackenroder), the enthusiastic view gives us a “sound image” of the human being since his childhood (Gehlen, Leydi). In everyday life and by all its difficulties (Freud, Jung, Schellenbaum, Jaspers), the human being discloses his nature in acoustic manifestations (Keil, Kafka, Wackenroder) by expressing the enthusiastic mode. (shrink)

The word data (sing. datum) is originally Latin for “things given or granted”. Because of such a humble and generic meaning, the term enjoys considerable latitude both in its technical and in its common usage, for almost anything can be referred to as a “thing given or granted” (Cherry [1978]). With some reasonable approximation, four principal interpretations may be identified in the literature. The first three captures part of the nature of the concept and are discussed in the next (...) section. The fourth is the most fundamental and satisfactory, so it is discussed separately, in section three. On its basis, some further clarifications about the nature of data are introduced in sections four to six. A reminder about the social, legal and ethical issues raised by the use of data concludes this entry. (shrink)

Though scholars of Chinese Theology have expanded the inter-religious dialogue between Christian theology and traditional Chinese philosophy and culture from Neo-Confucianism to other fields such as Taoism, the dialogue with Chinese Buddhism, especially Chan Buddhism, has not been carried out yet. This article mainly reflects on the starting point of Leung In-sing’s Chinese Theology through the perspective of Dharma as Nonduality in Chan. Firstly, it briefly outlines the background and basic ideas of Chinese Theology formulated by Leung In- (...) class='Hi'>sing, focusing on discussing the two fundamental theological categories: “Relationship” and “Rapport.” Then, it annotates and analyzes Huineng’s“Dharma as Nonduality.”Finally, from the perspective of Huineng, it rethinks the starting point of Chinese Theology itself and proposes further research questions. (shrink)

Pseudovědecké teorie jsou uzavřeny vůči možnosti vyvrácení, ale s konspiračními teoriemi to tak jednoduché není, protože mnohé zprávy o konspiracích jsou pravdivé. Přijetí jedné konspirační teorie nicméně může vést k přijetí jiné, která je s ní v přímém protikladu. Co nás žene do pasti konspiračního myšlení?

Musical works change. Bruckner revised his Eighth Symphony. Ella Fitzgerald and many other artists have made it acceptable to sing the jazz standard “All the Things You Are” without its original verse. If we accept that musical works genuinely change in these ways, a puzzle arises: why can’t I change Bruckner’s Eighth Symphony? More generally, why are some individuals in a privileged position when it comes to changing musical works and other artifacts, such as novels, films, and games? I (...) give a view of musical works that helps to answer these questions. Musical works, on this view, are created abstract objects with no parts. The paradigmatic changes that musical works undergo are socially determined normative changes in how they should be performed. Due to contingent social practices, Bruckner, but not I, can change how his symphony should be performed. Were social practices radically different, I would be able to change his symphony. This view extends to abstract artifacts beyond music, including novels, films, words, games, and corporations. (shrink)

Praktykowanie teorii. Koncepty wczesnych prac Daniela Libeskinda jako wzorce realnej architektury Treści wczesnych prac Libeskinda, w tym zwłaszcza idee zawarte w cyklach rysunków pod nazwą Micromegas: The Architecture of End Space (1979) i Chamber Works: Architectural Meditations on the Themes from Heraclitus (1983) oraz trzy maszyny określone jako Three Lessons in Architecture (1985) w decydujący sposób wpłynęły na wszystkie późniejsze realizacje architekta. Prace te w dużym zakresie zmieniły zasady oddzielania teorii od praktyki budowlanej, w tym tak- że odgraniczania architektury od (...) literatury czy filozofii. Już Micromegas były polemiką z traktowaniem rysunku architektonicznego wyłącznie jako utylitarnego narzędzia w procesie stwarzania budowli i postawiły na uczynienie z tej techniki pełnoprawnej postaci realnej architektury. Chamber Works w jeszcze większym stopniu niż prace z serii Micromegas akcentowały samodzielność rysunku i jego odrębność od wszelkiej rzeczywistości czy zewnętrznych źródeł treści. Maszyny połączone w Three Lessons in Architecture streszczały dokonania dawnych epok historii sztuki budowania. Reading Machine opowiadała o rzemieślniczych początkach, Memory Machine o intelektualizmie okresu nowożytnego, Writing Machine zaś o współczesnym okresie mechanizacji pamięci i kreacji. Zadaniem maszyn była metafizyczna refleksja nad głównymi założeniami i mitami architektury, a zarazem przeniesienie tej refleksji na poziom doświadczenia zmysłowego. W berlińskim Jüdisches Museum wymyślone liternictwo architektoniczne połączyło się z narracją na temat zagłady żydowskich mieszkańców miasta. Libeskind wykreował nie tyle budowlę,ile literacką relację o zbrodni przełamującej historię ludzkość. (shrink)

Artykuł, opublikowany po raz pierwszy w 1979 r., jest jednym z najczęściej cytowanych tekstów filozoficznych z drugiej połowy XX wieku. Tekst Bernarda Williamsa zainicjował kilka ważnych debat, toczących się do dziś w etyce i filozofii działania. Zaproponowana przez niego interpretacja pojęcia racji działania jest, z jednej strony, niezwykle wpływowa, ale z drugiej bardzo niejednoznaczna i często krytykowana. Williams broni stanowiska, które z czasem zaczęto określać jako internalizm racji: pewne względy są racjami działania dla danego podmiotu tylko wtedy, gdy mają ścisły (...) związek z "subiektywnym układem motywacyjnym" tego podmiotu, czyli z jakimiś aspektami jego psychiki, charakteru, celów, pragnień, planów, relacji z innymi itd. Stwierdzenie, że ktoś ma rację, by coś zrobić (a jeśli uznajemy, że jest to racja przeważająca - to, że powinien to coś zrobić), znaczy więc wedle tego stanowiska tyle, że ten ktoś jest w stanie być motywowany, by to coś zrobić. W przeciwieństwie do tego stanowisko określane obecnie ako eksternalizm racji głosi, że pewne względy mogą być racjami działania dla danego podmiotu także wtedy, gdy odwołują się do niezależnych od jego układu motywacyjnego własności świata. Williams wychodzi od modelu działania nawiązującego do koncepcji Hume'owskiej, następnie przedstawia jego bardziej rozbudowaną wersję, omawia rolę namysłu, naturę potrzeb, a także przedstawia argument za internalizmem racji, określany jako argument z wyjaśniania działania. Głosi on, że nawet gdyby istniały zewnętrzne racje działania, niezwiązane z subiektywnym układem motywacyjnym danego podmiotu, to odwołanie się do nich nie byłoby w stanie wyjaśnić, dlaczego dany podmiot postąpił tak, a nie inaczej, gdyż "nic nie jest w stanie wyjaśnić (zamierzonych) działań podmiotu za wyjątkiem czegoś, co motywuje go działania". (shrink)

Stať se snaží analyzovat myšlenky málo známého rukopisu Sigmunda Freuda z roku 1895, v němž usiloval o nalezení biologických základů lidské psychiky. Tato práce je pozoruhodná ze dvou důvodů. Jednak představuje úvahy, které se výrazně od- lišují od toho, co je pro Freuda v oblasti psychologie tak typické. Freud se zde, až na výjimky, nezabývá psychoanalýzou či studiemi o hysterii, nýbrž popisuje, co by mohlo být základem těchto psychologických jevů na neurofyziologické úrovni. Druhým pozoruhodným faktem je, že tento manuskript byl (...) pozapome- nut až do poloviny 20. století, kdy byl vytištěn pod názvem Projekt vědecké psychologie. A jak je známo, neurofyziologická studia lidské mysli spojená s analýzou kognitivních funkcí se v ri- gorózní podobě objevují až na počátku 60. let. Stať se proto pokouší ukázat základní principy Projektu a naznačit, v čem byl Freud inspirativním průkopníkem moderních neurofyziologických přístupů k lidské mysli. (shrink)

Artykuł poświęcony jest omówieniu i krytyce stanowiska motywacyjnego internalizmu przekonań, które głosi, że przekonania moralne z konieczności motywują do działania. Teza ta odróżniona zostaje od innych stanowisk metaetycznych, które czasami także określa się jako "internalizm". Pokazany zostaje też związek powyższej tezy z ważnymi sporami metaetycznymi. Zasadnicza część artykułu poświęcona jest przedstawieniu pewnego typu argumentów odwołujących się do przypadków indyferentyzmu moralnego, które wymierzone są w tak rozumianą tezę internalizmu.

A woman is listening to Sinatra before work. As she later describes it, ‘suddenly from nowhere I could hear my mother singing along to it … I was there again home again, hearing my mother … God knows why I should choose to remember that … then, to actually hear her and I had this image in my head … of being at home … with her singing away … like being transported back you know I got one of those (...) … like shivery feelings really suddenly’ (Anderson 2004, 9-10). An older couple, discussing their honeymoon forty years ago, each say that they can’t remember the show they saw, until through iterative, puzzled cross-cuing they finally get there – ‘Desert Song, that’s it’ (Harris et al 2011, 292). An elderly English veteran of a prisoner of war camp in Japan, finishing up morning tea with a young Japanese social scientist interested in reconciliation, suddenly calls out loudly - in Japanese - ‘stand to attention’. He stands to attention in front of her: like many of the men she interviews, he physically re-enacts fragments of that long-past world of the camp, bringing that absent past into this new present context with a visceral shock (Murakami 2001, 2012; Middleton & Brown 2005, 133-136). (shrink)

My topic in this paper is the nature of faith. Much of the discussion concerning the nature of faith proceeds by focussing on the relationship between faith and belief. In this paper, I explore a different approach. I suggest that we approach the question of what faith involves by focussing on the relationship between faith and action. When we have faith, we generally manifest it in how we act; we perform acts of faith: we share our secrets, rely on other’s (...) judgment, refrain from going through our partner’s emails, let our children prepare for an important exam without our interference. Religious faith, too is manifested in acts of faith: attending worship, singing the liturgy, fasting, embarking on a pilgrimage. I argue that approaching faith by way of acts of faith, reveals that faith is a complex mental state whose elements go beyond doxastic states towards particular propositions. It also involves conative states and – perhaps more surprisingly – know how. This has consequences for the epistemology of faith: the role of testimony and experts, the importance of practices, and what we should make of Pascal’s advice for how to acquire faith. (shrink)

“Only those who have lived among the birds could truly appreciate the magic of their singing. At daybreak, the bushes and the alley corners would all be drenched in a vibrant chorus of birdsongs. The whole scene is exhilarating, exuding the mysterious vibes of a major orchestra.” -/- —In “Conductor”; The Kingfisher Story Collection [1].

Tim Crane maintains that beliefs cannot be conscious because they persist in the absence of consciousness. Conscious judgments can share their contents with beliefs, and their occurrence can be evidence for what one believes; but they cannot be beliefs, because they don’t persist. I challenge Crane’s premise that belief attributions to the temporarily unconscious are literally true. To say of an unconscious agent that she believes that p is like saying that she sings well. To say she sings well is (...) to say that when she sings, her singing is good. To say that she believes that p is to say that when she consciously considers the content that p she consciously affirms it. I also argue that the phenomenal view of intentional content Crane appears to endorse prima facie commits him to the view, at least controversial, perhaps incoherent, that there is unconscious phenomenology. Keywords : Belief; Consciousness; Unconscious; Intentional Content; Judgment. Credenze coscienti Riassunto: Tim Crane sostiene che le credenze non possano essere coscienti, dal momento che perdurano anche in assenza di coscienza. I giudizi formulati consapevolmente possono condividere i loro contenuti con le credenze e il loro verificarsi può essere una forma di evidenza a supporto di quanto uno crede. E tuttavia essi non possono essere credenze, dal momento che non perdurano. Nel commento metto in discussione la premessa di Crane secondo cui porre l’attribuzione di credenze su un piano temporaneamente inconscio sia vero in senso letterale. Dire di un agente non cosciente che esso creda che p è come dire che canti bene. Dire che canti bene è dire che quando canta, il suo canto è buono. Dire che crede che p è dire che quando considera consapevolmente il contenuto p costui lo afferma consapevolmente. Inoltre intendo affermare che la visione fenomenica del contenuto intenzionale che Crane sembra abbracciare lo impegni prima facie nei confronti della prospettiva, quantomeno controversa e probabilmente incoerente, secondo cui esisterebbe una dimensione fenomenica inconscia. Parole chiave: Credenza; Coscienza; Inconscio; Contenuto intenzionale; Giudizio. (shrink)

Can a basic sensory property like a bare colour or tone be beautiful? Some, like Kant, say no. But Heidegger suggests, plausibly, that colours ‘glow’ and tones ‘sing’ in artworks. These claims can be productively synthesized: ‘glowing’ colours are not beautiful; but they are sensory forces—not mere ‘matter’, contra Kant—with real aesthetic impact. To the extent that it inheres in sensible properties, beauty is plausibly restricted to structures of sensory force. Kant correspondingly misrepresents the relation of beautiful wholes to (...) their parts. Beautiful form is not extrinsic to sensory force. Sensible beauty is just the holistic impact of agonistically-interacting sensory forces. When sensory forces interact hierarchically, their collective impact is closer to the sublime, in quality if not degree. The simplest sensory experience of sublimity is just the impact of radically intensified sensory forces, similar in kind if not degree to the individual ‘singing’ tones in a beautiful melody. (shrink)

The paper provides a taxonomy of group speech acts whose main division is that between collective speech acts (singing Happy Birthday, agreeing to meet) and group proxy speech acts in which a group, such as a corporation, employs a proxy, such as a spokesperson, to convey its official position. The paper provides an analysis of group proxy speech acts using tools developed more generally for analyzing institutional agency, particularly the concepts of shared intention, proxy agent, status role, status function, convention (...) and constitutive rule. (shrink)

It is common for young Christians to go off to college assured in their beliefs but, in the course of their first year or two, they meet what appears to them to be powerful defenses of scientific naturalism and crushing critiques of the basic Christian story (BCS), and many are thrown into doubt. They think to themselves something like this: "To be honest, I am troubled about the BCS. While the problem of evil, the apparent cultural basis for the diversity (...) of religions, the explanatory breadth of contemporary science, naturalistic explanations of religious experience and miracle reports, and textual and historical criticism of the Bible, among other things, don’t make me believe the BCS is false , I am in serious doubt about it, so much so that I lack belief of it. In that case, how can I have Christian faith? And if I don’t have faith, how can I keep on praying, attending church, affirming the creed, confessing my sins, taking the sacraments, singing the hymns and songs, and so on? I can’t, unless I’m a hypocrite. So integrity requires me to drop the whole thing and get out." Of course, our student is not alone. Many Christians find themselves for some portion of their lives somewhere on the trajectory from doubt to getting out. Indeed, Christians in the West struggle with intellectual doubt more than they used to, especially university-educated Christians. What should we say to them? Some will say “Get out!,” welcoming the development as a path to liberation. We explore a different response in this essay. (shrink)

Thе еxprоpriаtiоn оf аgriculturаl lаnd tо prоvidе nеw lаnd fоr industriаl аnd urbаn еxpаnsiоn, rеfеrrеd tо аs cоmpulsоry аcquisitiоn, is prеvаlеnt in dеvеlоping cоuntriеs. Using Viеtnаm аs а lаbоrаtоry, this study еvаluаtеs thе impаcts оf lоsing fаrmlаnd thrоugh cоmpulsоry аcquisitiоn оn hоusеhоld wеlfаrе аnd rеаchеs thе fоllоwing findings. A 10 pеrcеntаgе pоint incrеаsе in thе prоpоrtiоn оf lаnd еxprоpriаtеd rеsults in а 2.2% dеcrеаsе in hоusеhоld wеlfаrе prоxiеd by fооd еxpеnditurе. Bеsidеs, pоliticаlly uncоnnеctеd аnd еthnic minоrity hоusеhоlds аrе disprоpоrtiоnаtеly vulnеrаblе. (...) Thе аdvеrsе wеlfаrе еffеct cоuld tаkе up tо 10 yеаrs tо еvаpоrаtе. Thе rеductiоn in hоusеhоld wеlfаrе is аttributаblе tо thе dеclinе in аgriculturаl incоmе аnd thе inаbility tо pаrticipаtе in thе nоn-аgriculturаl lаbоr mаrkеt. Othеr аspеcts оf hоusеhоld bеhаviоr fоllоwing cоmpulsоry аcquisitiоn аrе аlsо еxplоrеd, such аs sаving, sоciаl cаpitаl, lаbоr, аnd cаpitаl аllоcаtiоn. (shrink)

Film Two Faces of Dr. Jekyll (1960, režie Terrence Fisher) by se dal interpretovat skrze dílo F. Nietzscheho. -/- Při interpretaci vycházím především z díla „Mimo dobro a zlo”, dále pak z děl „Tak pravil Zarathustra" a „Vůle k moci”. -/- V tomto filmu nevystupuje Dr. Jekyll jako ztělesnění dobra, jak tomu bylo v předloze, nýbrž jako obraz samotného Nietzscheho, člověka zapáleného pro hledání vyššího bytí, pro hledání nadčlověka. Člověka odsouzeného ke zkáze. -/- Jekyllova nevyrovnanost, vášeň a touha po nadčlověku (...) zrcadlí Nietzscheho i jeho životní osud. (shrink)

Статтю присвячено аналізові церковно-музичних книг василіянських монастирів Руської провінції другої половини XVIII — початку ХІХ ст. На підставі монастирських інвентарів висвітлюється діяльність друкарні Почаївського василіянського монастиря, яка, серед іншого, спеціалізувалася на виданні музичних книг, зокрема Ірмолоїв— поліжанрових збірників, що властиві українському типові церковно-співочої книги. У статті наголошено також на ролі Василіянського Чину в поширенні західно-християнських культурних впливів упродовж другої половини XVIII cт.

O systemach czasowych, w tym również języka niemieckiego, napisano już wiele publikacji językoznawczych. Najlepszym przykładem niech będzie chociażby jakiekolwiek wydawnictwo gramatyczne, gdzie bez trudu można znaleźć wyczerpującą charakterystykę danego systemu czasowego. Pomimo jednak licznych starań językoznawców podejmujących się tego tematu, nie wydaje się, aby osiągnęli oni porozumienie, co do struktury systemu czasowego w języku niemieckim, funkcji poszczególnych form i wreszcie terminologii. Jeśli chodzi o tę ostatnią, należałoby podkreślić, iż w językoznawstwie niemieckim zasadniczą rolę odgrywa nazewnictwo łacińskie, w wyniku czego próby (...) wprowadzenia określeń niemieckich kończyły się często niepowodzeniem. Nie może tu być jednak pominięty fakt, iż terminologia łacińska stosowana w odniesieniu do systemu czasowego w języku niemieckim może prowadzić do wielu nieporozumień, gdyż stosunki czasowe języka niemieckiego różnią się dalece od tych charakterystycznych dla języka łacińskiego, a jedynie poprzez tempus - pojmowany tam jako morfem gramatyczny - niemożliwe jest w niektórych przypadkach jednoznaczne wyrażenie treści. Od kiedy więc zaakceptowany został wśród językoznawców niemieckich fakt, iż opierający się na tradycji łacińskiej system czasów niemieckich nie ma bezpośredniego pokrycia z niemiecką rzeczywistością temporalną, rozpoczęto poszukiwania lepszego, bardziej wiarygodnego systemu czasowego. Uzasadnione wydaje się istnienie obok siebie różnyan interpretacji poszczególnych form czasowych i całego systemu, do którego przynależą. Przy czym warto zwrócić uwagę na •całą gamę odniesień i aspektów, które stają się punktem wyjścia do takiej, a nie innej interpretacji. I tak można znależć próbę przyporządkowania form czasownikowyh dwóm grupom, aczkolwiek nie przez pryzmat płaszczyzn czasowych, lecz w odniesieniu do typowych sytuacji dialogowych czy też gatunków literackich. Zwykle mówi się tu o "świecie omówionym i opowiedzianym", przez co zrywa się całkowicie z tradycyjnym rozumieniem form czasowych. W związku z tym pada pytanie, czy nie należałoby doszukiwać się w poszczególnych formach czasowych próby wyrażania jak najbardziej subiektywnego stosunku do wydarzeń. Ponadto nie wszyscy językoznawcy skłaniają się ku temu, by w ogóle umieszczać formy czasowe w jakimkolwiek systemie. Mimo to należy jednak podkreślić, iż siła tradycji w dalszym ciągu ma ogromny wpływ na obraz czasów języka niemieckiego. Nie chodzi tu jednak o tradycyjne przyporządkowanie form czasowych do poszczególnych płaszczyzn czasowych, o czym powinno się pamiętać zarówno ze względów czysto praktycznych (dydaktycznych), jak i teoretycznych. (shrink)

Here, I explore a modernist aesthetics of death metal. First, I briefly describe a few themes that characterize some modern art, without any claim that they are necessary, sufficient, or exhaustive. The goal is to obtain a set of themes that might be set against similar themes characteristic of death metal. This is the task in the second half of the paper. In particular, I argue that (some) modernist art and death metal share themes centered on transgressively breaking with the (...) past, pursue their conception of the truth, eliminate elements in their art form to purity them, and attack the art/non-art or music/non-music distinction. I contend that centering on death metal vocals reflects these themes. Death metal growls, like some modernist art, transgresses on past vocal traditions, tells us important truths, eliminates traditional concepts/techniques of signing, and undermines the singing/noise distinction. (shrink)

Artykuł dotyczy dwóch bardzo mało znanych utworów słynnych twórców literatury niemieckiej. Johann Wolfgang von Goethe, twórca Fausta, ma w swym dorobku moralizatorski wiersz pt. Dziennik. Jednak z obawy o posądzenie go o niemoralne treści, nigdy za życia poety utwór ten nie został opublikowany. Również Siedem wierszy Rainera Marii Rilkego jest bardzo rzadko drukowanych. Mimo, iż Rilke długo wzbraniał się przed lekturą utworów niemieckiego wieszcza, to jednak Dziennik stanowił wyjątek. Wiersz Goethego poświęcony jest kryzysowi seksualnemu i twórczemu bohatera, za którym kryje (...) się sam poeta. Wiersze Rilkego stanowią cykl poświęcony aktowi miłosnemu dwojga kochanków. Artykuł stara się przeanalizować wzajemne związki obu tych tak różnych dzieł i odpowiedzieć na pytanie, czy R. M. Rilke wzorował się na twórczości J. W. Goethego. (shrink)

Krzysztof Trzciński, Źródła legitymacji tradycyjnego władztwa we współczesnej Afryce jako przyczynek do lepszego zrozumienia jego roli i fenomenu trwania, "Afryka" 2009, t. 29-30, s. 47-70. Legitymacja należy do kluczowych zagadnień myśli politycznej i jest nierozerwalnie powiązana między innymi z takimi terminami jak państwo, władza, obywatele, poddani, prawa i obowiązki. Pojęcie legitymacji jest niezwykle ważne i być może właśnie z tego powodu jego istota stanowi temat wielu dyskusji. W tym artykule nie będziemy jednak analizować sporów definicyjnych. Ograniczymy się do podejścia, jakie (...) proponuje Roger Scruton, unikając przedstawienia ścisłej definicji. Termin ‘legitymacja’ określa, jego zdaniem, to samo, co pojęcia ‘prawomocność władzy’ bądź ‘prawowite panowanie’. Gdy rządzący dzierżą władzę nie posiadając do tego uprawnienia, wówczas mówimy, że władza jest przez nich wykonywana bez legitymacji. Legitymacja dotyczy relacji między obywatelami (poddanymi) a władzą państwową lub – jak ma to miejsce na przykład w Afryce Subsaharyjskiej – lokalnym władztwem tradycyjnym. Pojęcie legitymacji odnosi się przede wszystkim do tak podstawowych zagadnień jak podporządkowanie się obywateli (poddanych) decyzji władz oraz prawo władzy państwowej (lub tradycyjnej) do ograniczania wolności obywateli (poddanych). Legitymacja była istotnym problemem politycznym na przestrzeni ludzkich dziejów i we wszystkich obszarach świata. Również i dziś stanowi aktualną kwestię. Władza we współczesnych państwach demokratycznych czerpie legitymację z woli elektoratu wyrażonej w wyborach. Nawet w takim wydawałoby się idealnym stanie rzeczy legitymacja niejednokrotnie stanowi przedmiot dyskusji. Seymour Martin Lipset pisze w tym kontekście o ‘szacunkowości’, czy też względności legitymacji i uważa, że ludzie w państwie uznają istniejący w nim system polityczny jako posiadający legitymację lub nie w zależności od tego, czy wartości systemu odpowiadają wartościom przez nich wyznawanym. I tak na przykład, gdy prezydentem demokratycznego państwa zostanie popierany przez nas kandydat, automatycznie uznajemy jego władzę za legitymowaną. Jeśli jednak wybory prezydenckie wygra osoba, której nie darzymy poparciem czy zaufaniem, wówczas zdarza się nam podważać jej legitymację, zwłaszcza gdy została wybrana na urząd w sytuacji niskiej frekwencji wyborczej. W państwach pokolonialnej Afryki problem legitymacji jest daleko bardziej skomplikowany niż w świecie zachodnim. Podczas gdy Max Weber wyróżnił trzy czyste typy prawomocnego panowania (legalne, tradycyjne i charyzmatyczne) w państwie, David Beetham uznał, że typologia ta jest nieadekwatna ze względu na różnorodność rodzajów władzy, które istniały w XX wieku. Pogląd Beethama odpowiada po części sytuacji w Afryce, gdzie w przypadku wielu pokolonialnych państw przetrwały różne lokalne systemy władzy przedkolonialnej (królestwa, sułtanaty, wodzostwa) o legitymacji tradycyjnej, przy jednoczesnym istnieniu na poziomie ogólnopaństwowym panowania legalnego lub quasi-legalnego, mniej lub bardziej zgodnego z państwowym porządkiem prawnym. (shrink)

Niniejszy tekst traktuje o potencjale teorii walencji – o możliwości wykorzystania jej w różnych dziedzinach nauki o języku i dydaktyki, głównie zaś o korzyściach związanych z umieszczaniem informacji dotyczącej łączliwości poszczególnych leksemów w słownikach. Celem artykułu jest analiza przydatności opublikowanych dotychczas słowników walencyjnych, wyodrębnienie czynników powodujących, iż nie cieszą się one zainteresowaniem oraz próba weryfikacji danych zawieranych w takich słownikach, aby mogły stać się słownikami użytkowymi. Fakt, iż opracowanie dobrego słownika walencyjnego stwarza leksykografom i lingwistom ogromne trudności, nie powinien jednak (...) działać demotywująco. Nawet jeśli nie da się uniknąć błędów, koncept słownika walencyjnego oraz gramatyki opartej na teorii walencji powinny być krok po kroku korygowane i udoskonalane, tak że w końcu będzie możliwe opracowanie optymalnej wersji, która może stać się bardzo przydatnym i chętnie używanym słownikiem. (shrink)

Chapter 14. Andrea Timár engages with literary representations of the experience of perpetrators of dehumanization. Her chapter focuses on perpetrators of dehumanization who do not violate laws of their society (i.e., they are not criminals) but exemplify what Simona Forti, inspired by Hannah Arendt, calls “the normality of evil.” Through the parallel examples of Dezső Kosztolányi’s Anna Édes (1926) and Doris Lessing’s The Grass is Singing (1950), Timár first explores a possible clash between criminals and perpetrators of dehumanization, showing literature’s (...) exceptional ability to reveal the gap between ethics and law. Second, she examines novels focalized through perpetrators and the difficult narrative empathy they provoke, arguing that only the critical reading of these novels can make one engage with the potential perpetrator in oneself. As case studies, Timár examines Daniel Defoe’s Robinson Crusoe (1719), which may potentially turn its reader into an accomplice in the process of dehumanization, and J.M. Coetzee’s Foe (1986), which puts on critical display the dehumanizing potentials of both aesthetic representation and sympathy as imaginative violence. Third, she reads Jonathan Littell’s The Kindly Ones [Les Bienveillantes, 2006], which can make the reader question, through the polyphony of the voice of its protagonist, the notions of narrative voice and readerly empathy, only to reveal that the difficulty involved in empathizing with perpetrator characters lies not so much in the characters’ being perpetrators, but rather in their being literary characters. Eventually, Timár briefly touches upon the problem of the aesthetic and the comic via Nabokov’s Lolita (1955) to ask whether one can avoid some necessarily dehumanizing aspects of humor. (shrink)

The conditions of hunting and gathering through which one line of primates evolved into humans form the basis of what I term the wild self, a self marked by developmental needs of prolonged human neoteny and by deep attunement to the profusion of communicative signs of instinctive intelligence in which relatively “unmatured” hominids found themselves immersed. The passionate attunement to, and inquiry into, earth-drama, in tracking, hunting, foraging, rhythming, singing, and other arts/sciences, provided the trail to becoming human, and provide (...) external grammatical structures that became the basis of human language and animate mind. I outline my new philosophy of history as a progress in precision, counteracted by a regressive contraction of mind. The progress associated with history since the beginning of agriculturally-based civilizations can be considered as a regressive contraction from animate mind of our hunter-gatherer evolutionary past, to anthropocentric mind, and finally to the ghost in the machine world-view of mechanico-centric mind. Contemporary consumption culture represents an inversion of the original conditions of the human self, and indeed, targets aspects of developmental neoteny to condition conformity to its rational-mechanical system imperatives. (shrink)

Pojem filosofie nabyl v průběhu historie řadu podob a významů. Kromě tradičního teoretického zaměření se lze setkat s přístupem, který vyzdvihuje praktický dopad filosofování na život člověka. Příspěvek představuje koncept filosofické praxe a reflektuje její současný stav na území České republiky. Autoři vymezují filosofickou praxi jako disciplínu filosofie, a načrtávají její možné dělení na dílčí oblasti. Nastíněny jsou její historické kořeny, které autoři identifikují v antickém Řecku. Dále se věnují systematickému představení doposud sepsaných materiálů k filosofické praxi a přehledu její (...) realizace na území České republiky. Detailní pozornost věnují autoři popisu tří jejích oblastí, mezi které patří filosofie pro děti, filosofický workshop a filosofická konzultace. Kromě teoretického vymezení reflektují rovněž své vlastní postupy v uvedených oblastech. Článek čerpá především ze zahraniční odborné literatury, konkrétně z textů a dalších materiálů filosofických praktikantů. Jeho cílem je představit českému čtenáři doposud podrobněji neřešený koncept filosofické praxe a připravit tak pole pro možnou debatu na akademické rovině. -------- The concept of philosophy has had several forms and meanings throughout the history. Besides the traditional theoretical focus, we may also encounter the approach that highlights a practical impact of philosophizing on one’s life. This text introduces the concept of philosophical practice and reflects its current situation in the Czech Republic. Authors characterize philosophical practice as a discipline of philosophy and present its possible division into subsections. They also present its historical roots, which can be found in ancient Greece. Moreover, authors introduce available sources dealing with the philosophical practice and describe how this discipline is actually practiced in the Czech Republic. Detailed attention is given to three of its sections, namely philosophy for children (P4C), philosophical workshop, and philosophical consultation. Authors present theoretical background and also reflect their own methods in these sections. The text draws primarily from scholarly literature from abroad, particularly from the manuscripts and other sources produced by philosophical practitioners. The aim of this text is to introduce the concept of philosophical practice to the Czech reader and prepare the field for further academic discussion. (shrink)

V dějinách filozofie se objevilo nespočetné množství snah překonat kognitivní nedostatečnost člověka. Většinový názor zněl, že zatímco vnější smyslové poznání podléhá nejrůznějším klamům, poznání vnitřní je mnohem jistější, či dokonce neomylné. Předpokládaná znalost sebe sama je ovšem iluzorní a stala se důvodem pro vznik mnoha chybných přístupů ke skutečnosti. Kniha se skládá ze tří částí. První kapitola se zabývá introspekcí, především jejím přijetím v dějinách filozofie a odmítnutím v psychologickém behaviorismu 20. století. Druhá kapitola pojednává o iluzornosti svobody rozhodování, která (...) je způsobena řadou nevědomých mechanismů, o jejichž fungování máme zatím jen dosti matnou představu. Ve třetí kapitole jsou domýšleny důsledky kauzálního determinismu pro etiku a právo, především ve smyslu odmítnutí koncepcí morální odpovědnosti a retributivní spravedlnosti. Autor se tak pokouší dokázat, že podstatná část názorů zdravého rozumu je chybná a měla by být nahrazena sadou nových, kompatibilních s dnešní vědou. (shrink)

Książka dotyczy trzech powiązanych z sobą zagadnień: internalizmu racji działania, internalizmu motywacyjnego i tzw. hume’owskiej teorii motywacji. Próbuje odpowiedzieć m.in. na następujące pytania: Czy wolno nam stwierdzić, że ktoś powinien coś zrobić, nawet gdy nie może być motywowany do tego działania? Czy można szczerze akceptować jakiś osąd moralny i nie być motywowanym do postępowania zgodnie z jego zaleceniami? Czy normy moralne służą tak naprawdę realizacji egoistycznych pragnień, czy może są fikcją wpajaną przez instytucje społeczne? Autor pokazuje, jak wiele współcześnie dyskutowanych (...) problemów metaetycznych można rozwiązać, sięgając do filozofii Davida Hume’a. Choć koncentruje się na najnowszych dyskusjach z dziedziny metaetyki, to zagadnienia omawiane w książce stanowią kontynuację klasycznych debat filozoficznych na temat takich pojęć jak wartość, dobro, obowiązek, racjonalność, relatywizm czy słabość woli. (shrink)

Suppose that a sign at the entrance of a hotel reads: “Don’t enter these premises unless you are accompanied by a registered guest”. You see someone who is about to enter, and you tell her: “Don’t enter these premises if you are an unaccompanied registered guest”. She asks why, and you reply: “It follows from what the sign says”. It seems that you made a valid inference from an imperative premise to an imperative conclusion. But it also seems that imperatives (...) cannot be true or false, so what does it mean to say that your inference is valid? It cannot mean that the truth of its premise guarantees the truth of its conclusion. One is thus faced with what is known as “Jørgensen’s dilemma” (Ross 1941: 55-6): it seems that imperative logic cannot exist because logic deals only with entities that, unlike imperatives, can be true or false, but it also seems that imperative logic must exist. It must exist not only because inferences with imperatives can be valid, but also because imperatives (like “Enter” and “Don’t enter”) can be inconsistent with each other, and also because one can apply logical operations to imperatives: “Don’t enter” is the negation of “Enter”, and “Sing or dance” is the disjunction of “Sing” and “Dance”. A standard reaction to this dilemma consists in basing imperative logic on analogues of truth and falsity. For example, the imperative “Don’t enter” is satisfied if you don’t enter and is violated if you enter, and one might say that an inference from an imperative premise to an imperative conclusion is valid exactly if the satisfaction (rather than the truth) of the premise guarantees the satisfaction of the conclusion. But before getting into the details, more needs to be said on what exactly imperatives are. (shrink)

Art is a creative phenomenon which changes constantly, not just insofar as it is being created continually, but also in the very meaning of ‘art.’ Finding a suitable definition of art is no easy task and it has been the subject of much inquiry throughout artistic expression. This paper suggests a crucial distinction between ‘art forms’ and ‘forms of art’ is necessary in order to better understand art. The latter of these corresponds to that which we would typically call art (...) such as painting, singing, etc. The former corresponds to the form out of which these take shape, movement, speech, etc. With this distinction set out, it becomes clearer that art and the aesthetic is rooted in the properties of the ‘thing’ such as the color, shape, and the texture, rather than the product of creation itself. Thus, the future of art will bring a new aesthetic in which these properties become recognized as art and as such there will be an aesthetic of everyday life. (shrink)

Thе еxprоpriаtiоn оf аgriculturаl lаnd tо prоvidе nеw lаnd fоr industriаl аnd urbаn еxpаnsiоn, rеfеrrеd tо аs cоmpulsоry аcquisitiоn, is prеvаlеnt in dеvеlоping cоuntriеs. Using Viеtnаm аs а lаbоrаtоry, this study еvаluаtеs thе impаcts оf lоsing fаrmlаnd thrоugh cоmpulsоry аcquisitiоn оn hоusеhоld wеlfаrе аnd rеаchеs thе fоllоwing findings. A 10 pеrcеntаgе pоint incrеаsе in thе prоpоrtiоn оf lаnd еxprоpriаtеd rеsults in а 2.2% dеcrеаsе in hоusеhоld wеlfаrе prоxiеd by fооd еxpеnditurе. Bеsidеs, pоliticаlly uncоnnеctеd аnd еthnic minоrity hоusеhоlds аrе disprоpоrtiоnаtеly vulnеrаblе. (...) Thе аdvеrsе wеlfаrе еffеct cоuld tаkе up tо 10 yеаrs tо еvаpоrаtе. Thе rеductiоn in hоusеhоld wеlfаrе is аttributаblе tо thе dеclinе in аgriculturаl incоmе аnd thе inаbility tо pаrticipаtе in thе nоn-аgriculturаl lаbоr mаrkеt. Othеr аspеcts оf hоusеhоld bеhаviоr fоllоwing cоmpulsоry аcquisitiоn аrе аlsо еxplоrеd, such аs sаving, sоciаl cаpitаl, lаbоr, аnd cаpitаl аllоcаtiоn. (shrink)

Self-medication of antibiotics is an irrational use of drugs, contributing to microbial resistance, increasing healthcare costs and higher mortality and morbidity. This study aimed to assess self-medication with antibiotics without a medical prescription in the community of Libya. This is a cross-sectional study conducted from June to December 2022 and the total number of participants was 200. The design of the study and sample size were modified according to the proficiency of pharmacists and the medical and non-medical population of Libya. (...) The questionnaire was developed in English and Arabic language and was distributed through social media platforms. The questions were used after a thorough literature search and assessing the validity and reliability. The significant signs regarding reasons for the treatment by self-medication drugs of antibiotics, because of its various drugs of antibiotic by pharmacist (n=80, 40.0%) and family (n=90, 45.0%) compared with experience and physicians by used prescription was 13 (6.50%) and significant sings regarding by nasal congestion self-medication of various antibiotics (n=100, 50.0%). This sign must be practiced based on a previous physician’s prescription. The antibiotics are often self-administered as patients feel that they will save money and time but this can lead to substantial adverse drug reactions, antibiotic resistance, treatment failure and drug-related toxicity. This study respondent's medical and non-medical public of Libya who should be relatively informed and educated about the risk of treatment by self-medication of antibiotics with the development of resistance. (shrink)

This paper aims at an analytical explanation of the distinctive nature of music, as it has been formulated in perhaps one of the world's very first works on the subject, namely the ‘Sangeet Ratnakar’ of Pandit Sarangadeva, a 13th century musicologist of India. He, in the first chapter of the work defines music ('sangeet' in Sanskrit and Hindi) as a composite of singing or 'Gita', instrumental music or 'vadan' and dancing or ‘nrittam’. In addition, he also holds singing to be (...) the most important component of music. These two ideas are not only unquestionably acceptable , as the analysis in the paper will show, but give to Indian music , in its difference from western music, its distinctively spiritual character, making it a path to liberation or Moksha (Muktidayakam na tu ranjakam). Sarangadeva's reason, here, is not rational but empirico-inductive. It is that mainly by virtue of its 'gitam’ (singing component), which, like the Yoga system of exercise, needing only one's body as its instrument, music too needing only one’s voice is as self-sufficient and autonomous as the ultimate Reality itself (Swayamev Rajate). In the hierarchy (a distinctively ancient Indian insistence) of arts, singing is the highest and unique because in spite of being heard by the auditory sense, it affects our 'reflective sensibility' and transports us to the virtual world of melodic and rhythmic forms. Forms, as against their particular illustrations, are abstract universals. Ultimate Reality is also a Form-all comprehensive and internally harmonious. However, pure Form, whether melodic or religious or even rational like that of triangularity, is almost impossible to concentrate on. Realizing this practical difficulty, Indian scriptures and the world's first Grammarian-linguist, Acharya Panini, framed a composite sound as the manifestation of the ultimate musical Form. This purely formal-because devoid of all meaning, sound is that of 'om', spelt, in Sanskrit as a conjunction (sandhi) of 'a'+'u'+'m'. For Indian musicologists and musicians, ‘om’ is the perfect manifestation of the Sound-God or ‘Nada-Brahman’ because, 1. Its composite nature resembles God, as a harmony of 'sat', 'chit', and 'ananda'; and 2. The composite sound is self-existent as its all three components-two vowels, i.e. ‘a’, ‘u’, and one consonant i.e. ‘m’, can be and are pronounced just as they originally are, -un-elongated and un-vitiated and therefore pure. This is the reason why every recital of Indian classical vocal music is begun with an elaborate rendering of 'om' as an invocation to Sound-God or ‘Nada-Brahman’. Scholarly and authentic, this ancient Indian approach to music, is undoubtedly the earliest and original. My observation is that its main contentions like Sharang Dev’s insistence that of the three components of music, ‘gitam’ or singing is the highest, have only been translated and never argued for. In this presentation my good intention is to provide much needed rational support for making these key statements in this unparalleled Indian text, indubitable and unquestionable. (shrink)

The poem, has also highlighted the theme of isolation. The Darkling Thrush is the symbol of perseverance. Men at times is all by himself. There is none around. The frail, gaunt, aged , weather-beaten bird has stood against all odds. There is an air of self doubt and the poet is in a dilemma how to welcome the advent of a new era. It has endured all the odds of time and is happy today singing its joyful song.

Celem artykułu jest porównanie szczególnej odmiany teorii spiskowych, tzw. globalnej teorii spiskowej do sławnego eksperymentu myślowego autorstwa H. Putnama o mózgach w naczyniu. Uznanie istnienia złowrogiego spisku światowego stawia wierzącą weń osobę w podobnej sytuacji do tej, w której znajduje się człowiek próbujący rozstrzygnąć, czy jest mózgiem w naczyniu. Dzieje się tak, ponieważ conspiratio maligna ma niczym nieograniczoną moc wywierania wpływu, kontrolowania, a nawet tworzenia dowolnych aspektów naszego społecznego, politycznego i ekonomicznego życia. Wszechmoc tej tajemniczej organizacji jest powodem, dla którego (...) jej ofiary nie mogą nikomu ufać, ani rządowi, ani naukowcom, a nawet innym wyznawcom teorii spiskowych. Wszystkich – ludzi i instytucje – podejrzewa się o to, że są przekupieni, kontrolowani lub zastraszeni przez spisek. Zachować sceptycyzm wobec wszystkiego, to jedyne wyjście z tej sytuacji. (shrink)